sporo w tym smutku, ale wilk jest właśnie symbolem takiego osamotnienia. Wiersz bardzo mi się podoba. Cenię motyw wilka w poezji i prozie. Pozdrawiam :-)

Samotny wilk - to biologiczny fokus naszego pokichanego 3. Tysiąclecia. Wilki nigdy nie chodzą "luzem" -to zwierzęta STADNE.

Motyw samotnego wilka, w literaturze świata tak nieludzko wprost ograny

od Człowieka Śmiechu we Francji,
przez Szerszenia w Anglii,
Martina Edena w USA,
u nas Stanisława Wokulskiego,
po w Rosji księcia Myszkina
czy w Niemczech Wernera Holta

(żeby wymienić jak leci pierwsze z brzegu przykłady)

oklepany i ograny na milion sposobów, ale...

to nadal nośny artystycznie temat, bo 3. tysiąclecie w unijnej niepodległej Polsce zrodziło przecież nowe klony starego Marka Hłaski - i nowy typ bohatera wyalienowanego, tylko że...

kto go teraz opisze??

Patrycja Pustkowiak znalazła już kobiecy wariant takiego współczesnego "samotnego wilka" w spódnicy - Tamarę Mortus.

A jak wygląda jej dzisiejsze męskie alter ego?