Samochwała główkowała

I tak innym napisała:

Mądra jestem niesłychanie,

Zawsze miałam swoje zdanie,

Tak pobożna, bogobojna,

Że dla wiary nawet wojna.

Bliźni to jest tylko taki,

Na którego mam ja haki,

Jeśli się wysunie z rzędu,

Popamięta brak mych względów.

Jak coś powiem, to tak powiem,

Że rozmówca straci zdrowie.

Skromna jestem do obłędu,

I nie robię nigdy błędów,

Znam śmietanki towarzyskie,

I te świetne, i te brzydkie,

Sprawiedliwa jestem strasznie,

Tego kopnę, a tu wrzasnę,

Klapa mi się nie zamyka,

Więc i coraz ktoś tam znika.

Że obrażam? Rzucam błotem?

Przecież u mnie serce złote!

Awantury za krytykę?

Taki krytyk dla mnie nikim!

Najskromniejsza, widzi każdy.

A tak łatwo ją rozdrażnić.

Wszelkie podobieństwa do osób żyjących są możliwe, bo nic, co ludzkie, nie jest nam obce.