Skromnie, szczerze,zgrzebnie,może peryferyjnie i po staroświecku i staropolsku, ale rozbrajająco, prosto od serca...

Określił Pan wierszyk ,,peryferyjnie ,staro...."
Też tak bym określił - wybór świadomy a wręcz jest wyrazem buntu lub jakowymś aktem kontrkultury .
Współczesna sztuka jak wszelakie wizerunki marketingowe ,filmowe itp są zbyt profesjonalne - że aż oderwane od człowieka - i jego niedoskonałej natury.
Problem głębszy bo według mnie zaczyna się wraz z modernizmem - czyli tworzenia dla tworzenia.
Kiedyś dzieło miało obowiązek coś przekazać -sens głębię , znaczenie a przy okazji historię i krajobraz. Czyli informację - I według mnie to jest prawdziwa sztuka . Reszta to jarmark choćby nawet Picasso ( niecały ).
Według mnie dzieło jest tym lepsze im lepiej przedstawia zamysł - myśl , informację , historię , postać - czyli realny akt bytu.

Podoba mi się porównanie żony do stajenki:)
"Przez jej dach
Cza­sami pa­da deszcz
A na­wet burze"
jej* moim zdaniem niepotrzebne, bo przecież wiadomo o czym, o kim, mowa:)
pada deszcz a nawet burze* nie brzmi, to dobrze, mam na myśli burze* przez dach padają burze?
" Cza­sami też
Za­myka i cichnie" raczej zamknięta i cicha*, ale cicha* było już wcześniej. Jesli zamyka, to co?, albo się*:)
Pozdrawiam autora i żonę:) Dobrze mieć stajenkę:)

W naszej chrześcijańskiej narracji stajenka to chwilowy, na czas powicia tylko PUNKT ZERO, tak w Czasie, jak i w Przestrzeni - a zatem sam tylko CZYSTY POTENCJAŁ, ŹRÓDŁO WIARY, MIŁOŚCI i NADZIEI. W tej perspektywie widzenia bohaterka wiersza, żona, utożsamiana jest ze wszystkim, co najlepsze.

Pytanie skryte między wersami: skoro żoną stajenka, czym jest zatem mąż? Gwiazdą Betlejemską?

Mąż jest domem , filarem, fundamentem. Miejscem gdzie mogą zakwitnąć kwiaty.

W nawiązaniu do poprzedniego komentarza Autora: jeśli w tej poetyce mąż jest domem, a żona - stajenką... to gdzie są ich własne dzieci? Na dworze??

Fakt -teraz to już nie wiadomo jak poprawnie się odnieść.
Oj namieszałaś Pieńkowska ! :-)