Zacny pan Zdzisław, co grał w pornolach 

Chciał zlikwidować sobie zakola 

Stosował bardzo drogą odżywkę 

Na czoło dłuższą zaciągał grzywkę 

Trudził się strasznie biedny chłopina 

Współczuł mu każdy, co znał ten temat 

Płakała z nim jedna z planu dziewczyna 

A wieszcz napisał o tym poemat 

Facet przystojny, miły, zadbany 

Ponoć nie głupi, lecz z zakolami 

Mówili o nim wszyscy w około 

„Ten pan, co ma takie wysokie czoło” 

W pracy lubiły go wszystkie babki 

Zawssze sumienny i punktualny 

Przez ten mankament niby banalny 

Nigdy nie ściągał swej z daszkiem czapki 

Dziewczyna goła widząc zakola 

Przerwała ważną scenę pornola 

Problem narastał 

Rosła frustracja 

I choć wspierała go cała rodzina 

Dłużej już tego nie wytrzymał 

Doszo do tego, że nasz pan Zdzisio  

Ogoił całą głowę na łyso