Bardzo wzruszający wiersz, duchowa, wysoka wrażliwość, wyciągnięta z serca, wyłożona na otwartą dłoń.

Świat-ło,to coś co stanowi o źródle prawdy o życiu,albo oświetla drogi w ciemności.

Tak! Nie bać się ciemności! Jak Amundsen i Skott, przeć w groźne nieznane, wspierając się na skrzydłach huraganu!

Alegoria światła, jako wiedza, stan umysłu... jako platforma do życia, do tego kim jesteśmy i kim moglibyśmy być.
Absrahując od wiersza, światło ma wymiar ponadczasowy... odkryte niedawno przez NASA siedem planet ze słońcem - Trappist-1, to tylko 40 lat od nas. Gdyby poruszać się wahadłowcem z prędkością 28000 km/godzinę, potrzebowalibyśmy półtora miliona lat, gorzej jest na piechotę... prawie 9 miliardów lat. Tylko 40 lat... świetlnych. Światło jako miara... miara odległości i miara naszej świadomości, naszego oświecenia.
Bardzo ładne zestawienie wartości koniecznych do świadomego życia. Wystarczy tylko nagiąć światło do swoich potrzeb...
Pozdrawiam.

To takie zjawisko refrakcji,nawet jeśli chodzi o politykę.