I żeby nam się łatwiej pojmowało, przejdźmy na dyskurs w czasie teraźniejszym.

Autor słynnej powieści *Obcy*, Albert Camus (1913-1960), jest synem robotnika z Alzacji (tego terytorium spornego na obrzeżach Germanii i Francji) oraz synem równocześnie (naturalnie) matki-Hiszpanki - i jako już tak wyjątkowe dziecko dzieciństwo i młodość spędza... w Algierii. W bardzo dziwnym dla nas z Europy Środkowej miejscu na mapie świata. Chodzi wraz z Arabami do szkoły. Kończy studia. Po wejściu hitlerowców do Paryża, w odróżnieniu od większości swych rodaków, wraz z garstką współtowarzyszy pod wodzą gen. Charlesa de Gaulle`a bierze czynny - CZYNNY - udział we francuskim Ruchu Oporu. Jest świetnym dziennikarzem. Pisze fenomenalne powieści. W 1957 r. odbiera literackiego Nobla. Ginie w wypadku samochodowym trzy lata później.

Rdzeniem jego twórczości pisarskiej jest tematyka moralna i egzystencjalna (był literaturoznawcą i filozofem z wykształcenia) - w tym analiza postaw wobec rodaków milczenia owiec. Wobec otwartej na oczach cywilizowanego świata kolaboracji z obcym najeźdźcą.

Co możesz jako człowiek zrobić z dekalogiem? W realu i wirtualu widzimy, że możesz jakby... zrobić wszystko?? Nie ma niczego, czego byś już z nim... nie zrobił??

Wolność nasza (i twoja) - także ta wolność słowa (np. ta wolna amerykanka na portalach), o której w tej naszej nareszcie demokracji z takim zachwytem bębnimy - nie jest jednak nieokiełznana i nie bez skutków. Patrzmy zatem na to, CO DALEJ, nie w perspektywie *dzisiaj* czy *za rok* - wyjrzyjmy poza granice swego wszechwiedzącego *ja* i patrzmy, jak wizjoner. Jeśli nie poczucie przyzwoitości i kindersztuba, może TO nas w tych naszych rozpasanych wolnościach jakoś powściągnie??

Mamy na całym świecie - nie tylko u nas - narastającą lawinowo liczbę *obcych* i to wszelakiej maści. Takie statystyki samobójstw np. co konkretnie nam mówią? Nic? Kim są ci samobójcy, jeśli nie krwawym produktem odszczepienia od ludzkiego stada? A bezdomni? W samym tylko Wrocławiu szacuje się ich liczbę (latem) na 2 tysiące; zimą ta armia się, oczywiście, zwielokrotnia do jakichś chyba policzalnych sztywnych granic, które czyżby były z jakiejś rozciągliwej gumy?? Ile takich wrocławiów w pięknym naszym raju kraju mamy??

Jak złowróżbnie narasta proces alienacji człowieka, widzimy chyba też na przykładach wciąż *rozwijających się* - i końca temu nie ma - kolejnych otwieranych oddziałów zamkniętych, w narodzie znanych pod dowcipną nazwą *wariatkowa*. Mimo dynamicznego rozkwitu nauk społecznych wszelakich?? W 3. Tysiącleciu??

A narkomani? alkoholicy? pracoholicy? A wykluczeni społecznie?? Ci na krawędzi bytu, i *gdyby nie toten karitas, te ichnie mopsy i centra pomocy rodzinom*... Jakie są to w skali całej Polski liczby?? Czy nadal będziemy mówić o *obcych* jako o marginesie? Co zrobić z armią prostytutek płci obojej, których tak się już uprzedmiotowiło, że bardziej się nie da, bo każdy z nas już chyba ma problem z tym łokciem penisisty?! Co z kryminałami, pękającymi w szwach od natłoku tych *nie naszych* *obcych* i...*gorszych*?? Jakiej szerokości jest ten *margines*?!

Milczenie owiec wobec zła, wobec nakręcania spirali tego zła, wobec tych, co sieją zło, wobec tych uzurpujących sobie prawo do bycia *lepszym* od kogoś *innego-obcego-gorszego* z racji rasy, wyznawanej płci, pochodzenia, ukończonych szkół, wiary, przekonań politycznych, wyznawanych wartości - milczenie wobec szmacenia w glorii Nieomylności (??) drugiego człowieka i wycierania o niego butów - takie milczenie owiec ktoś chyba jednak z wysokości sprawowanego urzędu i katedry przerwać... powinien??

Albert Camus, egzystencjalista w każdym calu (chociaż zawsze chadza własną ścieżką, nie identyfikując się z żadnymi -izmami) w swojej powieści *Obcy* podejmuje podobną tematykę wcale nie pierwszy - i nie ostatni, niestety - bo już biedny kochany Staś Wokulski, polski prototyp człowieka wyalienowanego, w tym zakłamanym warszawskim grajdole *nie mieści się*, chociaż wyłazi wprost ze skóry... by się zmieścić!

Czytając genialną prozę Camusa (do czego gorąco zachęcam) albo ruszymy tą własnej szmatki pompką serca i tą swoją główką - szpilki połówką - albo po brwi zakopiemy się w nieludzkim błocie...

11.06.2014