Morze mi spiewa

Pomiędzy Ustką

a Orzechowem nad morzem

Pokonasz wreszcie pustkę

Tam morze zaśpiewa

także w tobie Zaśpiewają

drzewa I cały świat zaśpiewa

I nagle na nic się

nie gniewasz Nawet gdy morze

tak cię zmoże że już padasz

Wtedy siadasz i dumasz

i czasem piszesz A poprzez fal

szum Nie zdziw się Gdy

Jego slowa Usłyszysz poprzez fale

Takie jasne i proste Niebywale

Oczywiste I Zadnych nauk się nie

boisz Jemu wrogich I szkoda ci Tych

ubogich Co dojrzeć Go nie mogą

lub czują przed Nim Trwogę

A nie czują bezsensu zanurzania

się w Nicości Nieskończoności

Materialności wszelakiej

Naukowości Jednako

Sensownej Pusto

Bez

Niego