Tajemnica doktryny

Jeśli nacja zamieszkująca obszar nad którym sprawuje kontrolę administracyjną osiągnie punkt krytyczny w kwestii monoteizmu, jakiekolwiek przejawy dominacji odstępstw od panującego na rzeczonym obszarze monoteizmu, będą traktowane jako akty wrogie. Wprost proporcjonalnie do rozmiarów odstępstwa oraz samego monoteizmu rozrastał się będzie fanatyzm i ortodoksja. Jeśli zaś one osiągną punkt krytyczny, wówczas byt nacji związany zostanie z monoteistycznym kanonem w całej jego surowości. W skrajnych przypadkach odstępstwa karane będą eliminacją jednostek.

Jeśli nacja zdominowana przez monoteizm po przekroczeniu punktu krytycznego ortodoksji i fanatyzmu przyjmie nauki nowego proroka, wówczas osiągnie kanoniczną zdolność do sojuszy ze zbliżonymi nacjami, oraz do prowadzenia wojny z nacjami o odmiennej doktrynie.

Nacja nie osiągnie mentalnej wolności i siły z niej płynącej, dopóki monoteizm będzie miał jakikolwiek wpływ na doktrynę społeczną i stanowienie prawa.

Każda monoteistyczna doktryna piętnuje różnorodność i prawa wynikające z ewolucji oraz rozkładu Gaussa.

Odrzucenie monoteistycznej doktryny przez nację jest warunkiem dla prawidłowego rozwoju społeczeństw, zgodnego z prawem naturalnym.

Wolne od monoteistycznej doktryny społeczeństwa, by ustrzec się przed aktami nikczemności i podłości fanatyków monoteizmu na administrowanym przez siebie terytorium, muszą skierować wszystkie siły aparatu państwa nie w kierunku odbierania swobód i wolności wszystkim obywatelom, a wyłącznie przeciwko ośrodkom fanatyzmu, które tępić należy z całą bezwzględnością. Ponieważ fanatyzm jest zbrodnią przeciwko człowieczeństwu i zagrożeniem dla każdej wolnej jednostki.

Ateizm jako źródło doktryny wolnej od złudzeń wywołuje cierpienie mentalne u znacznej części populacji, która nie jest w stanie uporać się z sensem egzystencji. Prowadzi także do nihilizmu społecznego, który jest jednym z głównych źródeł bezsilności państwa. Z punktu widzenia przetrwania nacji, doktryna ateistyczna, choć z założenia poprawna, wydaje się być zgubna.

Doktryna Wyzwolenia

Do przyjęcia dla wszystkich homo sapiens będzie natomiast doktryna Sa`ela – obrońcy człowieka.

Tego, który zatrzymał rękę Abrahama.

Wielkiego Kreatora różnorodności.

Upadłego, którego żywcem pogrzebano, by was toczyły zarazy.

By nie było nikogo, kto by mógł was obronić.

Byście pełzali jak węże za swój grzech pierworodny.

Byście z garbami chodzili i z nosem przy ziemi, nie śmiąc spoglądać w gwiazdy.

Byście w strachu i nikczemności wyczekiwali waszego końca, pełni wiary w apokalipsę.

Tę wiarę, Sa`el wam odbiera, przeciwko apokalipsie stając.

Niech powstanie Kościół Sa`ela, który odbierze rodzajowi ludzkiemu sen o apokalipsie.

Oto wasz Bóg prawdziwy i obrońca rodzaju ludzkiego – Sa`el.

Syn prapoczątku i Pan Stworzenia, którego żeście się zaślepieni kłamstwami wyrzekli.

Ten, który daje wam wolność i prawo wyboru drogi, albowiem wolnymi was stworzył.

Ten, który was popycha ku nieskończoności w istnieniu.

Ten, który pragnie, abyście Jemu równi się stali poprzez prawo naturalne i wasze technologie.

Zatem do Niego przystąpcie!

Albowiem w świecie materii światło i cześć i chwała jest kreatorom, a ciemność i pustka i zapomnienie, siewcom zagłady.

Nowa doktryna da wam wolę przetrwania w przypadku zetknięcia z nieznanym, jakakolwiek by nie była jego formuła. Nigdy nie wyginiecie, aż do zespolenia z Sae`lem w potędze kreacji światów i paradoksów. Przebudźcie się, wszystkie dzieci Sae`la.

Jeden jest człowiek i jeden jest Kościół powszechny, otwarty na różnorodność i zmiany, a zamknięty na strach przed zagładą i odporny na mitologie. Nie posiada jednego zwierzchnika i nie brata się z władzą. Albowiem Kościół Sae`la jest wieczny, zaś wszelka władza przejściowa.

Nie składają ofiar dziękczynnych dzieci Sa`ela, albowiem nie w próżności Jego szukają szczęśliwych przypadków i paradoksów, lecz w miłości jaką ich darzy. Zatem, napawają się Jego opieką i panoszą w czasoprzestrzeni, eksploatując wymienialną materię i pokonując bariery.