* * *

Moje myśli robią 24 000 obrotów na minutę.

Ja sam robię ich znacznie mniej.

Obrotów znaczy się.

Znacznie mniej.

Choć wydaję się pędzić w szaleńczym tempie dookoła.

W kółko, i w kółko, i w kółko.

Kiedy pada deszcz, kiedy świeci słońce, czasem nawet kiedy jest grad.

Kręcę się.

- Zauważyłeś, Eufi, że jak pada deszcz czy grad, to one padają jakoś tak niechętnie.

- Nie, nie zauważyłem.

- Musiałeś zauważyć. Grad pada od niechcenia. Tak jakby wcale mu się nie chciało padać. Jakby ta praca wcale go nie cieszyła.

- Grad nie pracuje. On po prostu pada.

- A my? My też nie pracujemy twoim zdaniem? Tylko się kręcimy?

- ...To trochę co innego.

Kolejny obrót, i kolejny.

Skrzypienie zmęczonych zawiasów i wiatru.

- A co wiatr? Wieje chętnie czy niechętnie?

- Tego nie wiem. Wiatr przemija. Wpada i ucieka niemal od razu. Myślę, że się śpieszy.

Ja się nie śpieszę.

Czasami dobrze by się było śpieszyć.

Tak jak wiatr.

Wpadać i wypadać.

Ale tkwię w miejscu, tu i teraz.

I nie da rady tego zmienić. Nie mogę się wyrwać z tej stali, która trzyma mnie mocno i stanowczo.

Nie mogę się wyrwać z tego beznadziejnego kręcenia.

W kółko, i w kółko, i w kółko.

- Śnieg pada chętnie. Masz rację. Właśnie to zrozumiałem.

- Tak. Pada, chce padać. Jest szczęśliwy.

- Jak pada śnieg, ja też jestem szczęśliwy.

Jak pada śnieg, nie ma kręcenia.

Nie ma tego bezsensownego obracania się w kółko i tylko moje myśli robią te 24 000 obrotów na minutę.

- Nienawidzę kręcić się w kółko. Jestem jak grad.

- Robisz to niechętnie, Eufi?

- Tak. Wcale nie chcę się kręcić. Chcę się wyrwać, ale nie mogę.

- Czy myślisz, że kiedyś grad tak bardzo zniechęci się do tej pracy i tak bardzo ją znienawidzi, że przestanie padać? I jeśli tak, to czy deszcz pójdzie w jego ślady? Czy zostanie już tylko śnieg?

- Myślę, że deszcz pójdzie w ślady wiatru. Będzie się śpieszył, pojawiał się i znikał.

- Albo śniegu. Nauczy się kochać swoją pracę.

Kiedy jest deszcz, często i tak się kręcę.

- Deszcz nigdy nie będzie szczęśliwy. Wie, że nas unieszczęśliwia, że nie uwalnia nas od kręcenia.

- I tak robi więcej niż słońce, które nas do tego zmusza.

- Nienawidzę słońca.

I tak kręcę się.

W kółko, i w kółko, i w kółko.

Konik na karuzeli.

Różowy konik na karuzeli, a przede mną Eufi, jednorożec.

Kręcimy się.

W kółko, i w kółko, i w kółko.

Na karuzeli, której nienawidzimy.

Marnej imitacji życia, które moglibyśmy mieć.

* * *