Bardzo ładny i nastrojowy wiersz, w sam raz na jesienne wieczory.

Piękny i bardzo nastrojowy wiersz, a podczas jego czytania moja Zuzia usiadła mi na kolana i zalotnie zamruczała.
Z uwagi na to, że uwielbiam wszelkie wyliczenia, dlatego też zadałem sobie niewielki trud i policzyłem zgłoski w wersach kolejnych strof. I okazało się, że pod tym względem każda strofa jest inna: pierwsza - 10, 7, 11, 7; druga - 11, 7, 10, 8; trzecia - 11, 8, 11, 7. Nie czynię z tego tytułu zarzutu, o czym świadczą oceny, ale gdybym ja ten wiersz pisał, na pewno bym próbował to ujednolicić, a tym bardziej, że wiersz jest stroficzny i rymowany, a w strofach konsekwentnie rymują się wersy pierwszy z trzecim i drugi z czwartym.

Dzięki, Kochani:-)
Drogi Rachmistrzu Janko:-) Uczucia są niepoliczalne, a melodia gra w tym wierszu na strunach duszy. Weszłam ci ja tamtego dnia do domu po pracy - zmęczona, zmarznięta i w nastroju totalnego zniechęcenia do aury, do korków, do świata. Ledwo zamknęłam za sobą drzwi, poczułam aksamitny dotyk wijący się wokół nóg i ciemny przedpokój zamruczał do mnie stereo. Siadłam i napisałam. Nie liczyłam zgłosek, bo nie pisałam intelektem, lecz duszą. Następnym razem przeliczę:)
Ale doceniam Twoją dbałość i dziękuję raz jeszcze
Kasia

Czuć tę emocjonalność; czuć. Bardzo klimatyczny utwór, nastrojowy, ciepły...Pozdrawiam.