Świetny wiersz, zaciekawił...zaintrygował:)

intrygujące

intrygujacy wiersz jak dla mnie

Intrygujący, to deprecha przecież. "Hossa gówno prawda"? To puenta by napić cię wódki. :)

Ja chyba też będę mieć wysokie notowania dziś :D

Udany i prosty tekst.

Osobliwie wiersza nie zauważyłam :))) I teraz mam swoje "myślenice" ;))) Dlaczego?

Serdecznie :)))

Zwróćmy uwagę: w bliskim/dalekim jak Księżyc tle ukryta jest myśl o /ubzduranej/ wiarygodności świata, w którym żyjemy także "my obaj" - /czyli na nasze/ Ty i ja.

Co fundamentalne, bez mojego ludzkiego człowieczego ja, Ty w ogóle nie możesz żyć jako człowiek; dobrze wiesz, że dzieci, wychowane np. przez psy, NIGDY już nie będą ludźmi

Na tym jednak wcale nie koniec!

To, co jest sensem tego wiersza, to nie do obalenia fakt, że ani Ty, ani ja, ani my obaj, ani też całą reszta ludzi na Ziemi - nikt z nas nie jest wiarygodny na tyle, by Ziemia mogła się nami /ludzkością/ pochwalić!

Co pozostaje?

Księżyc, który ma coraz bardziej rosnące notowania /jako nasz awaryjny plan B/

(vide zwiastun tekstu)

żadnych złudzeń
czy ktoś na kogoś czeka

(patrz odpowiednie wersy)

Nikt na nikogo nie czeka??

Ta kropla jadu może zabić WSZYSTKO

Bo hossa to gówno prawda, i tutaj to jednak nie tutaj.

(patrz finał i tytuł zbioru)

Męskie takie biadolenie nie tylko konia czy słonia, ale i słabą jak puch marny kobietę wbija w podłogę.

Ręce opadają, jak się tego słucha

Co znamienne dla nie tylko literackich trendów XXI stulecia - to właśnie powszechna namolność takiej właśnie jak ta retoryki w sztuce: marudzenie, biadolenie i smęcenie - na oczach starców, kalek nastolatków i matek z dziećmi!

W tej perspektywie filozoficznej matriarchat staje się jedynym wyjściem awaryjnym z odlotem na Księżyc. Tam jest nareszcie czysta woda, choć nie ma czym oddychać - no, i nie ma śmieci!