RÓŻOWY

1.Nie czarny i nie czerwony, tylko właśnie różowy. Kolor wyrzucony poza nawias społecznej akceptacji, kolor niechciany. Ile widujecie różowych samochodów albo osób tak ubranych? Kod kolorystyczny obowiązujący powszechnie kojarzy  go z dziewczynkami. Kiedy dziewczynki zaczynają mieć własne zdanie odrzucają różowy. Wybierają błękit, czerń, czerwony, często w trupie główki.  Nawet nie zdajemy sobie sprawy ze skali manipulacji. Różowy to kolor męski sztucznie przypisany dla dziewcząt.

A mnie ten kolor pociąga, dobrze się kojarzy. Kupuję zapalniczkę, wybieram różową, sprzedawczyni jest zdziwiona czemu? Bo nikt jej panu nie buchnie, jest widoczna? Nawet nie przypuszcza, że facet może taki lubić.

Różowe słuchawki do telefonu – pewnie buchnąłem je córce. I słucham Toxic Holocaust, Monsters albo japońskiego psychobilly. Kupiłem je ze względu na kolor, nie parametry. A koledzy z pracy niech sobie myślą, że …

2. Zrodził go czerwony; na róż potrzeba mniej barwnika. Kojarzy się go ze zdrowiem, młodością, delikatnością, wrażliwością. I z walentynkami – bo erotyczny, ale nie grzeszny. Używany jest w kampanii walki z rakiem piersi. Lubią go producenci słodyczy i ukierunkowani na dziewczynki. Wybierają go ci mający  krótkie i smutne dzieciństwo. To kolor królewski, malarze ubierali w róż Jezusa. Symbolizuje miłość, ciepło, namiętność , wrażliwość i pogodę ducha.

Kojarzony jest powszechnie z erotyką, twórczością dla kobiet. Takie były flagi oddziałów pancernych Wehrmachtu nazistowskich Niemiec. Takim też trójkątem oznaczano homoseksualistów w obozach koncentracyjnych. Zarazem różowy jest w taoizmie przypisany bogini satyry. I kojarzony jest z ateizmem, informacja dla mnie zaskakująca. Mocny, silny i zdecydowany – reklamował go Earnshaw, 1918. Wybierają go silni, pewni siebie, mający skłonność do wzruszeń. W kulturze wschodu klei się go z małżeństwem,  zaufaniem.

3. Wszyscy dookoła mnie odrzucają różowy jako używany kolor. Mimo więc radosnej poświaty oznacza powszechnie mrok, wyklucza.  Sataniści i esesmani wybierali bezpieczny czarny, bali się. Co myślicie gdy widzicie kogoś ubranego na różowo? Większość chyba odczuwa niepokój albo czuje się nieswojo. Ubrany w różowe detale „mówi”: patrz na mnie! Cukierkowa Paris Hilton i Michał Wiśniewski to prowokacje. Oczojebny i charakterystyczny, ale taka kurtka, portki, koszulka?

Dlatego zwróciłem uwagę na różowy, brzydki i ładny. Do lat ’50 jako męsko mocny i zdecydowany. Potem już dziewczęcy, bo  taki wrażliwy i romantyczny. Taką siłę zdobyli nad naszymi wyborami kreatorzy mody. Teraz  możliwe, ale 30 lat temu różowe męskie? Długo oswajany był jako łososiowy w koszulach, krawatach. Taki wyrazisty, ale nie używany jako kolor sygnałowy. Nie ma takich świateł, pasów, etykiet, punktów, znaków.

4.Zdecydowanie wyrazisty i  źle odbierany, więc nie widziany. Mnie się ten kolor podoba, choć jest trudny. W „07 zgłoś się” pada: różowy odstrasza pająki. Są pomarańczowi, czarni, złoci, ale nie ma różowych. Choć już projektanci wymyślają różowe sweterki dla panów. Przed II wojną dla dziewcząt był zwiewny błękit. I dziś kamizelki są raczej pomarańczowe, zielone, żółte. Różowemu mówimy stanowcze: nie, ale daliśmy dzieciom kucyki.

Mnie się różowy podoba i chętnie go stosuję. To  jako aspekt detalu ma dla mnie znaczenie. I nie spotykam ubranych na różowo na ulicach. W różowych kurtkach, spodniach, samochodach, nawet czapkach. A w senniku, który mam, różowego nie ma. Gdy się przyśni, nie dowiesz się: po co?

Uświadomiłem sobie istnienie czegoś  niewidzialnego, ale interesującego. Oprócz różowego chyba jeszcze szary jest tak interesujący.