Tekst 15 z 22 ze zbioru: Różności
Autor | |
Gatunek | poezja |
Forma | wiersz biały |
Data dodania | 2018-02-07 |
Poprawność językowa | |
Poziom literacki | |
Wyświetleń | 1551 |
Biała laska pod - powieczna* czerń.
Ja i kamienny grunt.
Ciemność głębin praoceanu,
Luca* - ostatni i pierwszy z naszych przodków.
Na Ziemi pokonujemy eony lat.
Pies – mój towarzysz niezdolny do potwarzy.
Inni tak - on kryje tajemnice,
otwiera je tylko przede mną
My i pozostałości zaklęte w kamieniach,
znamy twardość gruntu,
idziemy jak procesja na proces.
***
Ktoś zabrał nie - widocznie
odblask moich źrenic.
Odnajdę, oddam odpowiedzialnym
tajemnice ziemi psa.
Umierając - głowa czaszką
ciało szkieletem.
Se - krety zryły mi grób.
_____________
* pod - powieczna (słowo utworzone od wyrazu `wieczność` , nie `wiatr`
**Luca - ostatni nasz wspólny praprzodek.
Bajka 37
P.S. Napisałeś wiersz, o czym oboje wiemy. Czyli nasze teksty i nasza wymiana zdań na ich temat, nauczyły nas wiele w tak krótki czasie. Teksty - rozwinęły naszą kreatywność. I o to chodzi. Pozdrawiam, Bajka. :))
oceny: bezbłędne / znakomite
Może po prostu - jestem dumna, że wiersz uważasz za taki, który ma "styl". Dzięki. Bajka. :))
To, co napisałaś w ostatnim komentarzu do mnie, jest świetne, aj tez lubię Twoje pisanie i spokój. Cenię też szczerość i delikatność Twą.
A TWA? Nie zasługuje na to, aby w ogóle brać je pod uwagę.
I jeszcze - również wracam do wierszy, opowiadań, które już czytałam i ciągle widzę w nich cos nowego - to jak odkrywanie n. lądów, przekraczanie granic.
Mogłabym tak pisać i pisać... ale już kończę. Do następnego poczytania, Auroro. Bajka. :))