Przejdź do komentarzyprzestrzeń
Tekst 1 z 1 ze zbioru: wiersze
Autor
Gatunekpoezja
Formawiersz biały
Data dodania2018-03-28
Poprawność językowa
Poziom literacki
Wyświetleń1109

usuwam z szafy stare ubrania 

pełne wymarłych zapachów 

chciałabym odświeżyć 

ale tkanina rozchodzi się 

znoszona do ostatnich łez 

 

szafa była jak sejf 

jak klaser ze znaczkami 

z podróży z których słońce 

głaskało po twarzy  

 

dziś szafa to wrota do innego  

wymiaru – obiecują przestrzeń 

w której wiele się pomieści 

jednak ogrom wolnego miejsca 

skłania do wymiany mebla 

na mniejszy

  Spis treści zbioru
Komentarze (4)
oceny: poprawność językowa / poziom literacki
avatar
Witam,
Dziękuję za Twój komentarz Auroro.
Pozdrawiam Cię również.
avatar
Wiersz kojarzy mi sie z Kronikami Narnii, z nostalgia do czasów dziecięcych wędrówek w wyobraźnię, fantazje, wiare w zwycięstwo dobra nad złem...
Zadumałam sie z nostalgią.
Może błądzę w interpretacji, ale takie są moje skojarzenia.
avatar
Gruszko, dzieciństwo trafione, a Kroniki Narnii chyba też pasują, chociaż utwór miał być bardziej o samotności, ale nostalgia za tym, co minione jak najbardziej jest.

Pozdrawiam
efora
avatar
Przestrzeń w szafie to metafora tylko tego, co było - i już nie wróci. Sentyment dla przeszłości skutecznie zamyka nas na teraźniejszość - i przyszłość.
© 2010-2016 by Creative Media
×