Aby nie była wątpliwości tekst o prawdziwej miłości której nic nie jest w stanie zniszczyć, pokonać, osłabić, obrzydzić... O parze kochanków którzy razem będą MIMO WSZYSTKO zawsze razem... Ona może kiedyś pobłądziła, On wybaczył i istnieją już tylko Oni przeszłość jest nie ważna. W taki brutalny sposób również można ukazywać piękno miłości. Bynajmniej tak mi się wydaje. Wolałem wyjaśnić za w czasu. Pewnie poziom literacki równy zeru w Państwa światłej ocenie. Nie ważne ja piszę o emocjach tylko i wyłącznie, skupiam się na prostocie, na przekazie, forma jest drugorzędna. Dziękuje jeżeli ktokolwiek zechciał przeczytać.

Chyba gorzej pisać już nie można!

Oj Panie "janko" można gorzej, można. Co do obrzydzenia "aniewilkes" to bardzo mnie ten fakt cieszy. Bynajmniej wzbudzam jakiekolwiek emocje, a nie jak bezbarwne postaci które już tu zauważyłem. Zapadam w pamięć jako obrzydzenie, szok, pogarda, niechęć. Cel osiągnięty.

A może by z tego zrobić fraszkę, i nie byłoby brzydoty i jej tłumaczenia, tylko rubaszny humor i już!

Dla mnie i mojego poczucia estetyki, jest to po prostu szok. Nie wiem czy dzisiaj zjem obiad. I z całym szacunkiem, ale nawet fraszka musi mieć smak, a nie same brudy.

Jeśli to prowokacja to udana.

"Brzydka ona, brzydki on - a taka piękna miłość!" - wielkim swym głosem śpiewała Grażyna Łobaszewska po wielekroć przez całe lata w tamtych paskudnych, odjechanych jakżeż brzydkich czasach...

Jest taki stary już kierunek w sztuce ub. stulecia o nazwie turpizm, który brzydotę i ohydztwa realu palcem nam wskazywał i pod samo niebo te fuj! brudy i smrody nasze zaś fekalia ludzkie wychwalał, nimi nas obficie racząc i nas - tak czystych, nieskalanych - do stuporu szokując/przywodząc!

Ps. Do tego wora wrzucano przecież także samego P. Picasso