promienie słońca sztyletem

tną po tętnicach

strugi deszczu

zimny skalpel nieba

tną myśl samobójczą

nie odcinając jednak

pijanego

zbędnego dzisiaj życia

tęczy siedem kolorów

widmo dzielonego światła

znak przymierza

duszę zagubioną w grzechu

wiedzie

w jasność w wodę czystą

krzyż porzucony w nędzy nałogu

od dawna nie chciany

na powrót podnosi

na ramiona nakłada