Nikt nie umie tak budować klimatu i pisać o sprawach ważnych i ludzkich jak Ty.
Twoje opowieści są z pogranicza poezji i prozy poetyckiej.
I są w tym nurcie doskonałe.

W cyklu "Zapomnieć o kaszlu, lekach i kalendarzu" cichutka bierna eutanazja (patrz tytuł wiersza) - w tym piekielnym kultury języka naszego powszedniego na amen zapętleniu - nie daje sponiewieranemu człowiekowi szans na jakąkolwiek w nim (z rosyjska idiomatycznie) ciełowiećność - i to jakichkolwiek mimo Odkupienia na całą Wieczność!

wmówiono nam że życie jest bezcenne

(czyż takie ale nie jest??)

piekło codziennego umierania po trochu
odczłowiecza życie

(czyż nas nie odczłowiecza??)

w świętym kraju takie nietaktowne myśli

(czyżby jednak nie w kraju tak świętym? myśli te tak nietaktowne, że aż obrazoburcze?!)

Jednak przecież każdy z nas tak od tysiącleci rozpięty na swym własnym krzyżu póki my żyjemy DAJE RADĘ!

Sponiewierany człowiek. Daje radę!!

Każdego dnia traci swoją na skałach na ochłapy ćwiartowaną wątrobę - ten organ dobrej nadziei/zakład odtruwającej chemii doskonałej - i jest w tym na krzyżu zapętleniu równy Bogom.

Wiersz ma potężną moc podnoszenia z kolan

Myślę,że każdy z nas kiedyś przechodził przez cos podobnego...nie ma nic gorszego niż patrzenie jak umiera bliska osoba.Znam to z autopsji.
Bardzo dobry i ważny wiersz :)
Pozdrawiam:)

Dziękuję wszystkim za komentarze. Moje wiersze są prawdziwe, ten napisałam po śmierci mojej przyjaciółki.

D l a c z e g o
w cywilizowanym europejskim kraju cichutka bierna eutanazja

(patrz tekst i wszystkie nagłówki)

JEST LEPSZA

od głośnej czynnej eutanazji??

Przecież nawet w takiej /tzn. w jakiej??!/ Albanii terminalny,

doba po dobie
tygodniami i miesiącami
skręcany cierpieniem pacjent
nie czeka na swoją śmierć

CHCIAŁOBY się powiedzieć
Uciekaj

(patrz tekst)

CHCIAŁOBY się ratować
CHCIAŁOBY się ocalić
CHCIAŁOBY się
Krwawymi łzami zapłakać
Ale jak od tysiącleci
Pisze się kolejne wiersze
O tym że w swym cierpieniu na krzyżu
Człowiek jest gorszy od psa
Chrystus z martwych wstał przecież

W naszej kulturze demonizacja śmierci sprawia, że nie widzimy w niej ni drogi do raju, ni bram wyzwolenia, ni ogniwa, scalającego łańcuch życia w wieczną helisę tryumfującego trwania. W takiej optyce jest ona /śmierć/ warunkiem koniecznym, by życie w ogóle mogło zaistnieć.

Poczytajmy sobie o Boskim baryłkarzu - tej żywej metaforze tańca życia i śmierci

jak możesz spokojnie patrzeć
na cichutką powolną
przez wszystkich przemilczaną zamiecioną pod dywan
śmierć w męczarniach
własnego dziecka

W Święta Zmartwychwstania
Głowa - dziś?! - się słania
I słaniają nieme nogi
Mimo tylu mogił,
Które mijasz w ciszy.

Sam wszak ledwo dyszysz!
------------------------

Zad. dom.

Skoro skręcany nieustannym bólem /bez szans na eutanazję!/ zmierzasz wyłącznie w kierunku hospicjum

- CO DAJ TOBIE, BOŻE, AMEN
/gdyż ogromna większość z nas umiera bez żadnej miłosiernej fizycznej opieki/ -

to na co ci te całe /wielkanocne/ święta

??


Dla samocalenia M U S I S Z wybrać:

tożsamy z bólem = cierpieniem codzienny dla każdego krzyż

dla ciebie JEST

symbolem nadziei*) beznadziei*)
_______________________________

*) odpowiednie skreślić

Zawsze możemy wyemigrować. Do Niderlandów na przykład. Albo zamieszkać w Albanii czy w krajach Beneluxu, gdzie dostęp do pozbawionej bólu, godnej śmierci jest na porządku dziennym...