Aniele Boży, stróżu mój (patrz tytuł wiersza) już tak nie wzdychaj - chociaż twój los bodaj czy nie gorszy od naszego, kiedy tak z jednej ciemności miotamy się w następną - i każdą kolejną - a ty w niczym nam nie możesz pomóc, gdyż jesteś li tylko milczącym zasmuconym świadkiem naszej wiecznej szamotaniny...

nie ma schronu dla zawiłych osobowości
został tylko stukot słów
/rzucanych jak groch o ściany/

(cytuję z pamięci)