Wrona bez ogona?

— Kra, krra, krrra!!! — zakrakała wrona. —

Kto powiedział, że nie mam ogona?

Niech lepiej zamknie swój wstrętny dziób,

Bo zaraz będzie mój największy wróg!

I jeszcze coś tam zakrakała…

I fruuu… na drzewo poleciała.

Siedzi na drzewie i spod oka,

Na wszystkich spogląda z wysoka.

Nikt wrony się jednak nie wystraszył,

Każdy zajęty sobą, w gnieździe się zaszył.

— To z tchórzostwa — wrona pomyślała.

— A nuże, tchórze! — z zadowoleniem zakrakała.

— Kto powiedział, że nie mam ogona?! —

Jeszcze raz, ale głośniej, zakrakała ona,

I zrobiła minę niczym obrażona dama…

— Oj, wrono, nikt nie powiedział… To ty sama!