Przejdź do komentarzy(o)błędny roku nasz
Tekst 2 z 4 ze zbioru: Wierszowane opłotki
Autor
Gatunekporadnik
Formaartykuł / esej
Data dodania2018-12-11
Poprawność językowa
- brak ocen -
Poziom literacki
- brak ocen -
Wyświetleń1460

(o)błędny roku nasz


Wciąż mnie razi niesłychanie,

gdy się źle odmienia

daty podawanie!


W „DWUTYSIĘCZNYM osiemnastym roku”

- taki zwrot można usłyszeć

na każdym niemal kroku.


Lecz to jest błędne mówienie!*

Jeśli się ono i tobie przydarza

- czas na nawrócenie.**


W „DWA TYSIĄCE osiemnastym roku”

- tak niechaj każdy Polak mówi

czy to w garniturze czy w szlafroku.


W celu zapamiętania łatwego

sięgnij pamięcią do roku

narodzenia twego.


Gdy to było w dwudziestym wieku,

to sprawa jest prosta

– już nieco starszy człowieku...


Nikt nie powie, że się urodził

w roku `TYSIĄC DZIEWIĘĆSETNYM siedemdziesiątym pierwszym`

- bo by sobie tym zaszkodził.


Zawsze zapytany o rok narodzenia

powie: to było w roku `TYSIĄC DZIEWIĘĆSET siedemdziesiątym pierwszym`

- nie wymaga to tłumaczenia.


Zatem, gdy minęło już tyle lat

od roku dwutysięcznego

- nie odmieniaj błędnie dat.


A na rok nadchodzący nowy -

DWA TYSIĄCE dzięwiętnasty

- życzę ci: na duchu i ciele bądź zdrowy!



* Poprawne formułowanie dat to problem wielu Polaków. Nierzadko nie potrafimy bezbłędnie określić dnia i roku, który aktualnie mamy. Tymczasem sprawa jest banalnie prosta.


Poprawne określanie dnia:

– siódmy maja

– szósty września

– dwudziesty grudnia.


Niepoprawne określanie dnia:

– siódmy maj

– szósty wrzesień

– dwudziesty grudzień.


Komentarz:

Poprawnie powiemy: siódmy maja, szósty września i dwudziesty grudnia, ponieważ jest to skrót myślowy od: siódmy dzień maja, szósty dzień września i dwudziesty dzień grudnia. Skoro nie mówimy siódmy dzień maj, nie powinniśmy też używać formy siódmy maj.


Poprawne określanie roku:

– rok dwutysięczny

– rok dwa tysiące dziewiętnasty

– rok dwa tysiące trzydziesty ósmy.


Niepoprawne określanie roku:

– rok dwa tysiące

– rok dwutysięczny dziewiętnasty

– rok dwutysięczny trzydziesty ósmy.


Komentarz:

Forma dwutysięczny powinna być wykorzystywana wyłącznie przy określaniu roku 2000 (podobne forma tysięczny przy roku 1000 i forma trzytysięczny przy roku 3000). W innych przypadkach mówimy o roku: tysiąc i dodajemy lata (np. tysiąc siedemnasty), dwa tysiące i dodajemy lata (np. dwa tysiące dziewiętnasty) itd.

---

Zacytowano ze strony: https://prostypolski.pl/dwa-tysiace-dziewietnasty-czy-dwutysieczny-dziewietnasty-ktora-forma-jest-poprawna/


Podobne opracowania:

https://obcyjezykpolski.pl/mamy-rok-dwa-tysiace-piaty-a-nie-dwutysieczny-piaty/

https://polszczyzna.pl/dwutysieczny-tysiace-pierwszy-odmieniac-daty/

https://tropicielbledow.zse.me/?p=381



** Nawrócenie (od gr. επιστρέφω, epistrefo – zawracać) – przemiana duchowa, przyjęcie jakiegoś systemu wartości, poglądów i zasad.


Etymologicznie słowo to nie miało religijnego charakteru, oznaczało zwykłą czynność zawracania, dlatego np. w Nowym Testamencie często występuje z dodatkowymi określeniami `...oni sami opowiadają o nas, jakiego to przyjęcia doznaliśmy od was i jak nawróciliście się od bożków do Boga...`.

Bliskoznacznym terminem jest metanoja, gr. `μετανοια`, metanoia, `przemiana (meta) umysłu (nous)`, łac. odpowiednik conversio – odmiana umysłu, duchowa bądź intelektualna przemiana.

W sensie etymologicznym zmiana o charakterze neutralnym, w teologii chrześcijańskiej pojęcie jednoznacznie pozytywne oznaczające zmianę sposobu myślenia i postępowania, odnowę duchową. Słowo pochodzenia greckiego.


W języku potocznym – niezbyt poprawnie – mówi się o „nawróceniu”, jako o przejściu od jednego wyznania do drugiego, w tym wypadku należałoby mówić o konwersji. W tym znaczeniu Słownik Języka Polskiego PWN podaje popularne znaczenie wyrażenia „nawrócić się”. Według jego autorów pojęcie to oznacza przyjęcie jakiejś religii, innego wyznania (np. nawrócić się na mahometanizm).


W Leksykonie duchowości katolickiej czytamy, iż nawrócenie jest procesem podjęcia świadomej decyzji zerwania z grzechem i zwrócenia się do Boga oraz zawierzenia Jego miłości. Dokonuje się ono we wnętrzu człowieka. Wyrazem nawrócenia jest jego pozytywna postawa, działanie, wartościowanie i myślenie. Ma charakter moralny, `stanowi podstawowy warunek podjęcia i rozwoju życia duchowego`.

---

Zacytowano ze strony: https://pl.wikipedia.org/wiki/Nawrócenie



  Spis treści zbioru
Komentarze (3)
oceny: poprawność językowa / poziom literacki
avatar
W tym zabieganiu
skracaniu
zapożyczaniu
na hasło
poprawna polszczyzna
coraz częściej słychać
nie `kce` mi się
avatar
A mi sie kciało i sie napisiało...
;)
avatar
Pouczające, przeczytałam z zaciekawieniem :)
© 2010-2016 by Creative Media
×