Przejdź do komentarzyW krzyża blasku - W cieniu grani
Tekst 45 z 51 ze zbioru: Światy Równoległe
Autor
Gatunekfilozofia
Formawiersz / poemat
Data dodania2019-08-23
Poprawność językowa
Poziom literacki
Wyświetleń1908

Motto: IESU CHRISTO DEO, RESTITUTAE PER IPSUM SALUTIS (Leon XIII, 1900)


Dzisiaj dziękowałem Bogu za to, że wasi przodkowie na Giewoncie wznieśli krzyż (...) W krzyżu jest nadzieja na chrześcijańską odnowę Europy, ale wtedy, gdy my, chrześcijanie sami na serio podejmiemy orędzie krzyża...(Jan Paweł II, Zakopane - homilia, 6.VI.1997)


Wprost przez okno

Strążyskiej Doliny

od zachodu

zabudowaną Samkową Czubą

Łysankami Grzybowcem

zamkniętą od wschodu

Sarnią Skałą Suchym Wierchem


Na cztery biorytmy rozpisane

górskie i tatrzańskie

pory roku


w odsłonach dwunastu miesięcy

w trzystu pięćdziesięciu pięciu scenach

spektaklu dwudziestu czterech godzin

prowadzi droga

do wapiennych podnóży

obutego w szarotkowe kierpce

samego Giewontu


*

Czarnym podbite atłasem

szafirem obwiedzione Tatry

słońcu stawiają maszt


Na osi świata

z południem zaślubionej północy

w strefie transcendencji

odpoczywa


Przeźroczysty

w krzyża oddycha ramionach

Pan mój

i Bóg


*

We śnie natrętnym

jak pełnia cyklicznym

Skazańca prawa poraniona stopa

lewą osłaniała też przebitą okrutnie


Krew źródłem pulsowała

kropla spływała za kroplą

w bandaż wsiąkając skalny

triasów - łupków ilastych


Giezłem omotał mgielnym

Umęczonego Oblicze

setnik pochmurny - Giewont

Fiołkami głazy pachniały


*

Wiedzie góra

do Pana Boga

usypują się grzechów piargi


*

Krzyżu Święty

nade wszystko

jak cię sobą bronić


Krzyżu światłem przesycony

Krzyżu koronkowy

Przez wiatr halny - Pański Krzyżu

do rdzy biczowany


Przecież nie urosłeś

w buczynie reglowej

wśród strzelistych jodeł

modrzewi powiewnych


Nie użalał się nad tobą

słodką limfą jawor rzewny

Mączny jarząb łez nie ronił

gronami krwawymi


Brzozy nie przytuliły

cisy maligną nie uśpiły

nie przykryły pokutne wrzosy


Pod obłoki nie wyniosły

w śmigłe smreki zamienionych

ręce zmordowanych drwali


Ale nasze

zdarte parzenice


Ale serca nasze

butwiejące liście


Ale w nocy duszy

gęśle rozśpiewane


*

Krzyżu Święty - stwórcza Mocy

ponad czasem Krzyżu gorejący

W blasku twoim - w cieniu grani

Krzyżu Święty srebrnego Giewontu



Wiersz wyróżniony na Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim Klucze świętego Piotra. Świdnik, 16 października 2005


  Spis treści zbioru
Komentarze (3)
oceny: poprawność językowa / poziom literacki
avatar
Mówiąc kolokwialnie, Tatry wkórw.... pokazały pazur.
Dużo tu pięknej treści, ale gdyby Jezusowi było tak dobrze na krzyżu to by nie zmartwychwstał. Słowa i jego postać żywa to jest wartość.(krzyż to narzędzie zbrodni!)
avatar
Niezwykle bogaty, barwny i dynamiczny poemat, o głębokiej treści, porywający, wzruszający autentyzmem przeżyć. Jestem wstrząśnięty, brak mi słów, wobec takiego majestatu poetycko-religijnego
przeżycia.
avatar
Nawet nie przypuszczałam, iż - w odniesieniu [prawdopodobnym] - do powyższego wiersza przeczytam teraz takie idioctwo :]

https://www.publixo.com/text/0/t/38141/title/Nie_w_kazdym_krzyzu...

Krzyż jest symbolem, porażona w ciemię, autorko. Już się nie ośmieszaj, bo jeszcze w tym twoim - quasi bezpiecznym Reichu - jakiś "katolicki" desperat jeszcze cię uszkodzi...

Par.: Motto:

Motto: "IESU CHRISTO DEO, RESTITUTAE PER IPSUM SALUTIS (Leon XIII, 1900)

Dzisiaj dziękowałem Bogu za to, że wasi przodkowie na Giewoncie wznieśli krzyż (...) W krzyżu jest nadzieja na chrześcijańską odnowę Europy, ale wtedy, gdy my, chrześcijanie sami na serio podejmiemy orędzie krzyża...(Jan Paweł II, Zakopane - homilia, 6.VI.1997)"

To trzeba mieć naprawdę mikroskopijny rozumek Kubusia Puchatka, który zdobywszy północny biegun w Stumilowym Lesie wetknął weń patyk :p
© 2010-2016 by Creative Media
×