Cóż po mnie pozostanie kurz brud czy rozlane wino

Może w pamięci spędzony czas z dziewczyną

Może dziury i łaty poszarpane spodnie

Które kiedyś jak komfort życia były wygodne

Doczesne sprawy mnie zaprzątały

A cel życia był zawsze nieznany

Marzyłem o sławie o dźwiękach, neonach

Jednak muza czuła się niedoceniona

Gubiłem się w swych myślach planach i zwątpieniach

Chciałem przeczekać czas przecież wszystko zmienia

Gubiłem się we własnej bajce we własnych słowach

Ale główna rola była przez kogoś innego zawsze obstawiona

Nie mogę mieć żalu sam to wybrałem

Czy może ze strachu nic nie powiedziałem

Patrzyłem jak uciekasz jak gonisz marzenia

Jak walczysz z wiatrem, czas wszystko zmienia

Mój wiatr jednak nie wieje

czy skończyło się, zwątpieni?

A może nigdy tego nie miałem

może czegoś innego chciałem

Czego?

Czy to jest życie?

patrzeć jak inni dostają na Twoje pomysły wpadają

Jak innym się mleko nie rozlewa

a  tobie życie się rozmywa jak farb paleta na deszczu zostawiona

Wiem to tylko słowa

to tylko życie jak na statku w którym wszyscy toną a tobie zostało jedno koło

Nie wykorzystałeś, sam je przebiłeś

Na chwilowym wietrze marzenia zgubiłeś

Pognałeś i się wypaliłeś

Nigdy tego nie miałeś

Jak zapałka błyszczałeś

I w popiół się obróciłeś

Zostały tylko plamy po winie

Słodkie jak usta w czereśniowej krainie

Pora uciekać we własne słabości

Myśleć o żalach i cudzej przykrości

zawlec się kokon i mieć nadzieje

Że wino wyschnie

a wiatr w dobrą stronę popiół po ciele rozwieję