Teraz,

kiedy zimny podmuch wiatru

poodwracał wczorajsze dni na ścieżce

na drugą stronę,

poczułem, jak do mego serca

napływa mgła nostalgii.

Na wycieraczce

nie ma już Twoich butów,

po domu

rozpanoszyły się puste miejsca,

na ścianie lasu

bledsze miejsca wskazują

trasy Twoich letnich wędrówek.

Pora rozpalić w kominku! –

- mruczę do siebie przeglądając

zawartość szafki z rozgrzewającymi trunkami.

Nie oczekujcie czasem

rzeczy wzniosłych, ani pięknych!

Zaraz

zbuduję sobie gawrę

wśród stron długich,

obcych opowieści.

W wilgotnych szybach oczu

wywieszę kartkę:

„Nie przeszkadzać! –

Śpię”.