Kiedy tylko jednym ruchem ręki

mróz posrebrzy

czupryny traw,

kiedy noc rozepnie

granatowy namiot nad światem,

milkną ptaki, a wraz z nimi

Twój głos oddala się coraz bardziej.

Chowasz serce w głębi nieprzebytych galaktyk,

a nasza rozmowa przypomina klekot

suchych bezlistnych gałęzi.

Idzie Zima,

a ja w lichym kubraczku wspomnień

zastygam

w oczekiwaniu odwilży.