Połynin zawahał się. Chciał chłopaczkowi powiedzieć to, co zapewne należało powiedzieć: mimo wszystko porozmawiaj o tym także ze swoimi krewnymi. Jednak język jakoś nie mógł nic podobnego wyrazić, i zamiast wyjaśnić wszystko jak dziecku, że zawsze trzeba słuchać starszych, od serca mu odrzekł jak dorosłemu:

- Tylko jeżeli już odejdziesz z tego domu i pójdziesz do pracy - żebyś potem się nie cofnął! Kto by od tego ciebie nie odciągał. Skoro sam się zdecydowałeś, to znaczy, że to twój wybór! - i wyciągnął do niego dłoń: - Powodzenia!

Wyszedłszy już do tamburu*), pułkownik zatrzymał się, i zanim otworzył drzwi na chodnik, przez chwilę nasłuchiwał.

Siedząc tam na górze przy stole, nie tylko nie próbował podważać wrażenia, jakie chcieli na nim wywrzeć ci całkiem mu obcy ludzie, a wprost przeciwnie,  już zawczasu gotów był się temu poddać, ponieważ chciał, żeby jako znajomi Galiny, której list im z tak daleka przywiózł, byli właśnie takimi - miłymi, dobrymi i sympatycznymi - na jakich wyglądali.

Jednak w tym, jak ten nastolatek w ciemnościach wypadł za nim na schody, i w tym, jak bardzo chciał odejść od nich, mimo że byli jego jedyną rodziną - chociaż nie powiedział o nich nic złego - było coś niejasnego i bardzo niepokojącego.

To właśnie dlatego Połynin zatrzymał się na dole przed wyjściem i zaczął nasłuchiwać: wróci czy nie wróci Wołodia z powrotem do mieszkania?

Stał i czekał tak długo, aż wreszcie tam na górze stuknęły drzwi. *Wrócił!*

Uczucie niejasnej trwogi jednak go nie opuszczało. Ni stąd, ni zowąd pomyślał o Galinie Pietrownej z jakimś wcześniej mu nieznanym uczuciem lęku - o nią. Jakby musiał teraz przed czymś ją bronić. A przed czym, nie wiadomo...

Wyszedłszy w końcu na ulicę, pułkownik otworzył z tyłu drzwi gazika i przez ramię śpiącego kierowcy nacisnął klakson.

Ten w popłochu złapał za kierownicę i dopiero potem odwrócił głowę do Połynina:

- Do zarządu?

- Nie, jedźmy najpierw do Centralnego Telegrafu, - polecił mu lotnik, po raz pierwszy w ciągu ostatniej godziny przypomniawszy sobie o swoich sprawach i o tym, że przecież jest od wczorajszego dnia Bohaterem Związku Radzieckiego. - Muszę mamie wysłać telegram!

11

30. grudnia, na dzień przed Nowym Rokiem, zatrzymawszy się na Froncie Karelskim dłużej niż to planowała, Galina Pietrowna wreszcie wysiadła z pociągu na moskiewskim Dworcu Jarosławskim**). Reszta jej brygady, spędziwszy na dalekiej północy cztery miesiące, dotarła do Moskwy już dziesięć dni wcześniej, a Galina, zachorowawszy pod koniec ich frontowego turnee na zapalenie płuc, prawie całe dwa tygodnie przeleżała w murmańskim szpitalu. Przed wyjazdem koledzy z jej zespołu teatralnego zdecydowali, żeby pozostawić tam razem z nią kogoś z ich grupy, a wtedy Masza Makarowa sama ofiarnie się zgłosiła - i właśnie dzisiaj obie cudem zdążyły dojechać tutaj tuż przed noworocznym balem.

.....................................................

*) tambur -  element budowy architektonicznej przy drzwiach do budynku; coś w rodzaju westybulu = wejścia na klatkę schodową;

**) Dworzec Jarosławski - jeden z 13 dworców kolejowych w Moskwie