Władysław Łopian rozwiązał zagadkę świata
tak dużo
z bólem Tekst 4 z 177 ze zbioru: samotność
| Autor | |
| Gatunek | poezja |
| Forma | wiersz biały |
| Data dodania | 2020-07-22 |
| Poprawność językowa | |
| Poziom literacki | |
| Wyświetleń | 1373 |
olewa mnie świat olewam go
życie zakwitło w moich oczach
kocham je biegnę przed siebie
zmieniają się ludzie nie ma przyjaciół
chciwość i żądze napędzają pociąg
zło na każdej stacji uważaj na siebie
zatrzymuję się w modlitwie
medytuję rozważam słowa
Bóg na niebie grzech z ziemi
pokusy haczyki czary mary
wiedźmy i złodzieje
dzieje się niewygodnie
zasypiam z bólem
ból budzi mnie
nowe teksty
oceny: bezbłędne / znakomite
---------------------------
Twórczość czytana tekst po tekście strasznie monotematyczna ;(
Dlaczego?
Ponieważ poza "ja", "mnie", "moje", "pode mną","ze mną", "we mnie", "dla mnie", "o mnie", "nade mną", "na mnie", "przeze mnie" et cetera, et cetera
- w tej samej okołoziemskiej przestrzeni istnieje jeszcze 10 m i l i a r d ó w innych żywych ludzi, o których tutaj martwa cisza
(patrz tekst)
dotyka także samego lirycznego "ja",
który przecież jako ludź też się zmienia, też nie jest przyjacielem itd.
Z bólem /serca/ czy bez bólu,
(vide nagłówek i tekst)
co byś o innych nie powiedział, zawsze mówisz O SOBIE