Kiedyś uśmiechanie się, nie było rzeczą trudną,

Teraz jest tylko maską, co prawdę dziś  zasłoni.

Za tą  sztuczną powłoką,  skrywa małą i smutną,

A samotną dziewczynkę, co wiele łez uroni.

Tęsknota w kruchym sercu, niczym ogień ją pali,

Niszczy dziewczynę rozpacz , duszę mrokiem spowija.

Serce dziewczęcia pełne, nie wykrzyczanych żali,

Kiedyś miłość je niosła, teraz ona zabija.

Zabija w niej tę  radość, którą przy nim jaśniała,

By ukryć swe uczucia, zakłada na twarz  maski.

Nie zapomina jednak, jak bardzo pokochała,

Że chwila cenna dla niej, to jego zbytek łaski.