Sedecjaszu, mój aniele,

czy ty mieszkasz w moim ciele?

Czy ty rano, wieczór, w nocy

jesteś zawsze do pomocy?

Lub też nagle gdy zapytam,

wzrok odrywasz od swych czytań

i otaczasz mnie ramieniem

albo skrzydłem, albo cieniem?

Gdy zawołam cię o świcie,

oddasz za mnie swoje życie?

Gdy cię wyślę na przeszpiegi,

zastosujesz sto strategii,

demaskując wroga mego

nawet tego największego?

Sedecjaszu, czy ty możesz

to, co ludzkie zmieniać w Boże?

A jak powiem, że mi smutno,

nie uśmiechniesz się zbyt głupio?!

Usiądź, proszę, obok mnie,

a odmieni wszystko się...

Na sam koniec znajomości

pójdę z tobą zwiedzać włości

poza czasem, poza sobą

niepodobna do nikogo.

Sedecjaszu, to ci rzeknę,

ale najpierw sobie klęknę...

Ja też będę z tobą wszędzie,

nawet jeśli mnie nie będzie!!!

Nawet jeśli moja dusza,

niebem się nie będzie wzruszać,

nawet jeśli między swymi

będzie bujać tu, na ziemi.

I też chętnie ci pomogę,

gdy zły znów podłoży nogę

albo zerwie łączność z Panem,

kiedy zbudzi cię nad ranem,

po szczególnie trudnej nocy,

przyjdę tobie do pomocy.

I otoczę cię myślami,

gdy odlecisz z aniołami.