Lizanie ran

wybrzmiewa powoli. obraz stabilizuje się.

wreszcie — drgania ustają.

utrata ciepła (rozchodzi się, rozwiewa

leci pod niebiosa, zderza z zimnymi jak lód gwiazdami

i niknie, zapada się tam w kamienne kłęby

w paskudne wręcz, skostniałe światło)

wytrzeszczone oczy tych, którzy doświadczyli.

(tyle blasku w nich,

tyle chmur pełnych złoconej wody

— jakby każdy dojrzał majestat jaki

doświadczył miktroobjawienia, zwidział mu się

choć włosek z tęczowej brody któregokolwiek boga)

— Cudo! — zsuwają się czapki z czerepów.

— Mateńko panachrystusowa… — wypada spomiędzy

smolistych pniaków, spod wędzonych wąsisk

cześć niemal nabożna. oto stało się, niewypowiedziane

(lickophilia - termin nieznany

prawie wszystkim podręcznikom)

i trwa, rośnie na językach. wypuszcza pędy.

odchodzą, kiwając się na boki

po drodze stygną do cna

w brzuchach gęstnieje im własna krew

Autotyza

jakiej marki jest twoja wiara? czytaj z etykiet

dolepionych papierków, formułuj myśli, oby czarne

i mętne (znaczy - dojrzałe, pełne swoistej filozofii!)

dowiaduj się ze zgliszcz, zamglonych twarzy

bóstw wyrzeźbionych w oleju i parafinie,

pancernych posągów bez oczu

pokaleczonych książek (mało kto wie, że Kamasutra

i Bhagawadgita mają jednego autora

- w ciągu godziny napisał je

milionletni Hindus, tuż po tym

jak zamienił się w drzewo)

czytaj, aż do rozpuku

(patrz- teatrzyk: tańczą figurynki z żaru

a te znowu - ulotne, niczym ślina psycząca

na rozgrzanej płycie pieca

no, szybciej wódź wzrokiem

zaraz zanikną, co do jednej; otworzą się

niewidzialne drzwiczki i każdą wchłonie cień

szponiaste, kosmate łapsko wciągnie

w niebyt, szparę pomiędzy belkami)