Otwarte już to panoptikum *)

Od lat przynajmniej kilku.

Na chama pchamy się bez liku

Pijanych tłumem pośród krzyków.

A w szklanej trumnie czeka

Ni martwa, ani żywa - proch człowieka,

Gdy tłum bluźnierców szumnie -

Tłuszcza obelżywa - już wdziera się,

Klnąc przy tym nierozumnie.

Caryca leży w tak monarszej pozie

W śmierci nagłej mordu grozie,

Czekając łaski z nieba.

Na tiulach piersi jej woskowej

Gad pełznie, po czym kąsa, gdzie mu trzeba.

I ja przyszedłem tutaj - podły, marny,

I sprzedajny - rzucić na nią okiem czarnym,

Na profil jej tak niczym nie skażony,

Na wosk jej piersi obnażonych.

Tu nawet byle lump na Kleopatrę sobie patrzy,

Lecz gdyby grób ten nie był pusty,

Usłyszałbym nie raz, nie dwa i nie trzy

Szept jej tak cichy z prochu usty.

.........................................................

*) panoptikum - muzeum figur woskowych