Tekst 40 z 68 ze zbioru: Dotykanie i dotyczenie - przez pryzmat dat
Autor | |
Gatunek | obyczajowe |
Forma | wiersz / poemat |
Data dodania | 2020-11-26 |
Poprawność językowa | |
Poziom literacki | |
Wyświetleń | 1077 |
Wuj - konający starzec
Miota się na łóżku
Szpital mu nie pisany
Nie dane hospicjum
Bo w koronie umiera
A przy łóżku żona
Na inwalidzkim wózku
Nad nią też korona
Cierniowa jak z ołowiu
A bezradność wokół
Na ustach drży modlitwa
O niezwłoczny
Wieczny pokój
Nikt nie przyjdzie pomóc, bo ten covid. To sytuacja autentyczna, nie wymyślona.
Tragedia
oceny: bezbłędne / znakomite
Bardzo serdecznie :(
Dramaty w czterech ścianach.
oceny: bezbłędne / znakomite
nad możliwościami od zawsze niedoinwestowanej polskiej służby zdrowia (patrz sztafeta protestów w tzw. białym miasteczku, zaraza nie zaraza) -
chociaż od końca ostatniej wojny minęło już 5 pokoleń, i od 17 już lat mamy coroczne potężne finansowe wsparcie UE! -
i ten odwieczny brak miejsc w opiece paliatywnej,
to ten skutek - i przyczyna,
że Polacy wciąż jak drzewa tygodniami umierają stojąc
plus samozadowolenie i olimpijski spokój kolejnych polskich ministrów zdrowia i opieki społecznej
póki co
muszą nam zastąpić całą wokół nas tzw. "służbę zdrowia".
To już lepiej konać wśród Pigmejów