bądź nienajedzony bo 

nigdy się nie nasycisz 

syty duch to siła

wiara przetrwa niemożliwe 

ominie pożary ominie głód

miłością Boga nakarm mnie

wewnątrz zakwitło dobro 

ziarno w niebie jak kwiat na parapecie

błogosławieni wybrani

zwiedzeni umrą 

wybrani przez śmierć

ucieknijmy stąd

najdalej wieczność

świat upada na kolana 

zmieszane dobro ze złem 

czarne z białym 

wypływa oliwa sprawiedliwości

prawda i fałsz 

powielane od wieków 

w zakłamaniu w nieprawdzie

dokąd prowadzą mnie czarne karły

kwiat róży pachnie kolce ranią 

kontrast piękna i brzydoty 

na wszystko amatorzy

pomagaj dobrym i złym 

będą kochać cię 

zaufają 

obdarzą szacunkiem

jeśli zapomniałeś o czymś 

nie cofaj się nie oglądaj 

nie patrz wstecz nie bądź 

słupem soli

przeszłość nie najważniejsza 

lepszy nowy dzień

żyj dopóki starczy sił 

uśmiechnij się do napotkanego człowieka

słowa Boga na ustach 

zaschło w gardle gdy 

poniewierają symbole religijne 

pustoszą kościoły z 

bluźnierstwem na ustach

nienawiść w sercach zamieszka 

świat na krawędzi tak zostanie 

od przepaści jeden krok 

do przodu nigdy wstecz

spotkamy się na skrzyżowaniu 

odjedziemy w różne strony 

z myślą co można jeszcze zepsuć

oto człowiek 

zniszczył wszystko co dobre 

ludzie pogrupowani na dwie części 

jak dwa różne klucze łabędzi