Lekcje w czas pandemii

Ucznia życie w tej chwili reguluje pandemia korona wirusa, czasem przypomina przedstawienie teatralne składające się aktów o odmiennej scenerii: „akt w szkole”, i potem „ akt w domu” . Każda akt  zależy od stopnia wzrastającego zagrożeniem pandemii, często jest to czas podlegający szczególnej kontroli, mającej na celu zapobieganie chorobie. „Akt w szkole” to czas spotkań z uczniami, nauczycielami i wychowawcami. „Akt w domu” zaczyna się, gdy pandemii zagrożenie osiąga stań czerwonego alertu, spotykania lekcyjne odbywają się on-line. Dzisiaj taki sposób nauczania nie stanowi większego problemu. Rząd dla wielu uczniów dostarczył  laptopy, aby dzieci miały możliwość uczestniczenia w lekcjach.

Uczniowie, którzy nie przejawiali szczególnej ochoty  uczęszczania do szkoły z wielką radością przyjmowali możliwość nauki w domu.  Nad ich niechęcią, po pewnym czasie, zawisła przemiana, chcieli wrócić do szkoły, brak był bezpośredniego spotkania z kolegami, koleżankami i nauczycielami. Utrzymywany kontakt telefoniczny, na komputerze, nie wystarczał, mieli dość tych urządzeń elektronicznych po lekcjach w „szkole on-line”. Chcieli i tęsknili do atmosfery szkolnej , do przerw lekcyjnych, do koleżeńskich spacerów po korytarzu, czy też do gier w piłkę na boisku. Pragnęli prostych, zwyczajnych spotkań z przyjaciółmi w szkole. Można rzec, że separacja odbijała się czkawką.  Okazuje się, że szkoła jest ogromnym skarbem, ukrytym w sercach żyjących tam osób . Epidemia korona wirusa pomogła odnaleźć tym uczniom skarb.  Z radością powrócili do szkoły, potrafili docenić trud swoich nauczycieli, spotykanych na co dzień koleżanek i kolegów. W tym skarbie jest serce , a w sercu miłość, w miłości człowiek i Bóg.

Pamiętaj!

Kiedy tęsknimy za kimś, to rozłąkę słodzi modlitwa za daną osobę.