`Winds whispering their secrets

Wandering in the night, I keep them

For you, I rid myself of evil`

Këkht Aräkh `Swordsman`

bez wątpienia: chodzi o zgodność, współgranie

(osoby w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach,

wzajemne duplikaty!).

dostrajam się, za wszelką cenę. byleby nie

wypaść z obiegu i nie skończyć na orbicie

cmentarnej. trzeba wystrzegać się fałszywych

nut. krążę delikatnie, pełgam. smukły płomień

na pięciolinii, strzelisty, lekko drżący.

świece krążą wokół siebie. zaduch, ciężka

aura. maleńka, choć kosmiczna przestrzeń,

w której rodzi się dźwięk, muzyka dziwnie

podobna do krzyku. i zaraz zamiera, krzepnie.

satelitka, nie większa od ważki, spada na puch.

potworek, o którym zapomniałem wspomnieć

tępi kły o blaszane kraty. toczy pianę z pyska,

drapieżniątko.

zamierzam posadzić surfinie w szklanych `doniczkach`.

zniczach bez wkładów.

mam ochotę się odspoić. odewrzeć.

zanuć coś, niech będzie dysharmonia, przyjdą

głuche i bezduszne chłopy, by zatłuc tego tam,

w klatce. zasłużył.