Po półgodzinie zacząłem się wiercić. Czy to za szybko pociąg jechał, czy we wagonie była jakaś luna, nie wiem sam. Brzęczały neonówki na suficie, a mucha usiadła mi naprzeciw i też, tak jak ja, się gibała razem z całym wagonem. Całym światem, można rzec, bo jak człowiek se tak raz, a dobrze, uzmysłowi, to ten cały świat jest gibający się. Za oknem słońce wstało. ale czy to ono wstało? Take maksymy mi przychodziły do głowy, że to nie ono wstaje, tylko wstajemy se my. A ono, jak już Kopernik dowiedział - jeno se stoi w tym galaktyce. Tylko że znowu. Czy to galaktyka się może giba? Udałem, że go nie widzę. Przymknąłem oczy.

Gdzieś tam miałem papierosy. Pogmerałem. Były we tylniej kieszeni. Nie wykruchy, bo konkretnie to ja jak już mam kupić papierosy, wolę takie lepsze, co, jak się na nich usiędzie - nie wykruszają się.

Wyszedłem na korytarz. Nie musiałem nikogo prosić, żeby popilnował bagaża. Bo raz - nie miałem ja go. A po drugie i tak nikogo nie było w przedziale. Wstałem, odsunąłem odrzwia, zasunąłem za sobą. W dużym skrócie - wyszedłem.

Wyjąłem pędzel, tak prawię, bo jak mało co, palenie papierosa jest jak malowanie. Wypaliłem. Jednego, a potem drugiego. Gdzieś tam musiał być WARS.

Czy to ja byłem głodny, a może coś innego? Jakiś taki obcy poczułęm się dla siebie. Niby automat powędrowałęm tam, gdzie nie powinienem wędrować. W WARSiE wiadomo. Drogo. Ale jedno piwko mogem wypić - pomyślałem.

Tak, że jak dojechałem na odwyk, to mi wykazało na alkomacie 0.5 promil. Potem się okazało, że on jest oszukany.