Nie chciałbym Pana urazić, ale "dobre pisanie" z użyciem rymu, utożsamiam z poezją Sereny, Mojejwyspy, Medicusa,...

W Pana wierszach brakuje mi, uczucia, polotu, elegancji, rytmu, płynności. Ale to tylko moje bardzo osobiste spostrzeżenia.

Wiersz ma dużo uroku. Uczucia, które opisuje, są dla mnie prawdziwe. Nie ma gładkiego rytmu, ale nie przeszkadza mi to. Podoba mi się.

To taki trochę niekonwencjonalny wiersz, bowiem z jednej strony jest rymowany, stroficzny, a z drugiej zaś rytm jest niestały, a konstrukcja nietradycyjna. Wszystko to powoduje, że mam ambiwalentne odczucia dotyczące jego poetyckości. Ponadto nie rozumiem zwrotu "teraz Ty i ja płakałam". Kto tu jest podmiotem lirycznym? W ilu postaciach występuje Pan w tym wierszu?
W moim odczuciu przecinki wewnątrz następujących wersów są zbędne: pierwsza strofa, drugi wers; druga strofa, piąty wers; trzecia strofa, czwarty wers.

Jeżeli filozofia życia to łza (patrz nagłówek) - to nic tylko pogratulować sentymentalnej /XVII-wiecznej/ czułostkowości.

W czasach, w których na świecie w kolizjach drogowych DZIENNIE ginie więcej ludzi niż w bitwie pod Kurskiem taka filozofia życia??

Porażka

...los rozwarł nasze ramiona,
miłość zatonęła w pomrocznej toni

(patrz 1. strofa)

Któż tak DZISIAJ pisze o miłości?!

Poczytajmy /z ub. tysiąclecia/ wiersze miłosne K.K.Baczyńskiego. Może to "przypomni nam", GDZIE jako poeci już jesteśmy