Gdy ucichły odgłosy walki

I ludzi mordowanych

Niemcy zburzyli mury

Aby i one nie krzyczały

Wszystko tam

To był krzyk wielki

Potem jęk i pisk

Bez tchu jakby dziecięcy

Tak padła Warszawa

Ta brama na zachód i wschód

Zależnie skąd idzie

Zdziczały wróg

Gdy Paryż zwyciężał

To nasi ginęli

Lecz walczyć kazali

By tamci ostali

Tak w ogniu

Płonącej Warszawy

Powstały Niemcy Zachodnie

A byłyby tylko wschodnie

Tak oto stał się paradoks

Bo ofiara

Ginęła za wolność

Własnego kata