szepczą wspomnieniem wilgotne dłonie

kryształków skrzących głosem śnieżynki

teraz niestety czułości koniec

tych krągłych kształtów i uczuć wszystkich

pamiętam wieczór w lśnieniu na pewno

kiedy cię w śniegu ujrzałem drżącą

tyś w całej zaspie jest najpiękniejszą

kochaną w grudniu wiosenną łąką

podniosłem ciebie miłości chwilką

wciąż przemarzniętą do ciepłych dłoni

przepraszam śnieżko chciałem cię tylko

ogrzać przytulić od zimna chronić