Linie życia są krótkie. Jeszcze dzień

i wzniesiesz się ponad. Horyzont

wabi zielenią; za nim ogród,

inny niż ten zamknięty w tobie.

Nauczyłaś mnie być mężczyzną,

odróżniać zapachy, ten który znam,

dogasa. Teraz oddycham

łykowatym powietrzem,

usta pełne liści szeleszczą treny,

zagłusza je wiatr.

Poza tym cisza.