- Gaście światło, gospodarze! - wołał nocny stróż. - Śnijcie worki marzeń! Noc nastała już!

Tak dużo porannego ziewania i tak mało słów*). Nad Jordanem znowu doszło do strzelania.

Jakie znowu? Raczej chyba znów!

________________

*) mało słów - bardzo ubogi, liczący nie więcej niż 3 tysiące wyrazów /tutaj tzw. poetycki/ słownik.

Żeby nie było

UWAGA

nasz piękny język polski liczy blisko 60 tysięcy definicji oraz 40 tysięcy haseł

Choć tak dużo,
To za mało,
By się ziewać
Odechciało

;(

Dobra poezja dojrzewa z czasem, czeka cierpliwie wykuta w papierze na swój czas.
Powodzenia!

Na granicy dwóch świateł: nocnego, kiedy człowiek śpi - a zatem w ogóle nie grzeszy - i świtu, gdy się budzi do swoich obowiązków (więc tym bardziej nie ma czasu na żadną rozwiązłość ni rozpustę), nawet spory zbytek światła, którego w wierszu za dużo nawet w nocy, niczego w jego jakżeż ludzkim życiu nie zmienia. A tym bardziej taki promyk świtu.

Pierwsza strofa tchnie somnambulizmem. Idąc tym tokiem myślenia (ponieważ lubię poszukiwać własnych ścieżek) granica dwóch świateł znacznie się poszerza. Wiersz choć przeciętnej urody pozwala się zapuścić...
Puenta przypomniała mi ostatnią strofę wiersza pt Jeździec Jerzego Lieberta.

Jedno wiem, i innych objawień
Nie potrzeba oczom i uszom —
Uczyniwszy na wieki wybór,
W każdej chwili wybierać muszę.