Titanic

do szalup nie chcą wsiadać

wierzą, że nie zatopi się

wyczarowany ludzką ręką

potężny siłą stali

wytrwały siłą ducha

Titanic nieśmiertelny

kraty opadają jak zasłony

odgradzają żywych od świata

więźniowie skazani na śmierć

zaocznym sądem niecierpliwych marynarzy

biedni muszą zginąć

bogatym miejsce oddadzą

konają ludzie w lodowatej wodzie

nikt nie ratuje ich nie wybawia

śmierć nie skrada się

a otwarcie wkracza

nie zamyka oczu umierających

nie czeka na ostatni oddech

marzył Titanic  o nieśmiertelności

chciał być potężny

przeżyć pokolenia

ocean ciszą go pożegnał

pochłonął łapczywie majestat

w odmęty wprowadził  i uśpił

na wraku nowe rodzą się istoty

rosną i żyją dojrzewają

otwierają okno kabiny

wpuszczają wieści ze świata

pragnącego nieśmiertelności

w ciszy uśpionego Titanica