on ona

dwa krzesła i cisza

gdy jedzą kamienie na zimnych półmiskach

przeżuwają bezgłośnie  samotne orgazmy

na brzegu talerza ułożą ukradkiem

w serwetkę wyplują dyskretnie

połykane słowa popłyną merlotem

bez rozgłosu ziewnie  upite sumienie

zakończą uprzejmie  milczący monolog

odsuwając krzesła bez dotyku wzrokiem