zabija z zamkniętymi oczami

pierze zakopuje wraz z jelitami

marchewkom nakazuje milczenie

cebuli zabrania łez ronienia

świtem izba bielona

laurowych liści aromat

stało się

w imię ojca i syna i noża ostrego

leć duszyczko prosto w niebo

gotowanie na wolnym ogniu

a w sercu żywa pochodnia

podsycana ziarnami

i mleczem

wspomnienia pierzaste wlecze...

biegania

grzebania

gdakania

tajemnica jaja

stało się

w imię ojca i syna i noża ostrego

leć duszyczko prosto w niebo

przyjechali miastowi goście

rosołem się uraczyli

toastów parę wypili

gospodyni przełknąć nie może kęsa żadnego

w imię ojca i syna i noża ostrego