Niezwykłemu zaklinaczowi barw - z najwyższym respektem dedykuję.

DZIĘKI PIOTRZE

płótno ramy mocniej spięło z niepewności

jakże łatwo można skrewić w pierwszych chwilach

jeśli nuda zrobi unik a przestrzenie

nie połączą się z barwami by w akrylach

spłynąć pędzla uwolnioną namiętnością

liznąć tynki przebić pułap na poddasze

poszybować przez krużganek schlapać schody

by za chwilę sennym wcisnąć się judaszem

nasze płótno od niedawna domownikiem

pierwsza miłość choć tak krótko - już za nami

nasze płótno z twoim piętnem - dzięki Piotrze

tak cudownie rozczochrane paletami