WULKANICZNA PERFEKCYJNOŚĆ

dumny z siebie eksploduje pięciowierszem

o wypadkach porażenia nie ma mowy

wulkaniczna perfekcyjność spływa z kosza

aureola delikatnie sięga głowy

jeszcze moment wirtualnej samotności

jakże męczy nieobecność biesiadników

co potrafią znaleźć muzę w decybelach

co gotowi hałasować aż do świtu

tak się rodzi triatlon głośnej adoracji

osobiście nie nadaję się do tłoku

toteż grywam z przyjemnością rolę gapia

z czasem KOMIZM może zyskać na uroku