Podoba mi się cisza przyzwyczajeń.

Bardzo podobają mi się wersy:

"już nie jestem
ciszą przyzwyczajeń
drzewem o zapachu deszczu"

Tytułowy kameleon - to dziwoląg/gad, zwierz zmiennocieplny, czyli taki, jak temperatura dookoła niego - raz będzie miał plus 35, a raz plus 15 stopni ciepłoty ciała.

Nie dość tego: gad ten przybierze taki kolor łusek, jakie będzie jego najbliższe otoczenie: wśród liści stanie się zielony, na kamieniu szary, na szachownicy w czarno-białą kratkę

Co to ma do rzeczy?

To, że my-ludzie mamy podobnie: z łopaciarzem gadasz jak łopaciarz, w kontaktach z policją trzymasz ruki po szwam, w dzień słoneczny jesteś jak skowronek, na pogrzebie płaczesz itd.

Gorzej: takie masz poglądy, jak wujek Sam, ciocia Makrela, batiuszka Joe etc., etc.

Fenomenem jest spotkanie z białym kameleonem na czerwonym płatku kalii