Ciekawy - i bardzo ryzykowny, na krawędzi humoreski/satyry - zabieg konstrukcyjny z apostrofą do Poetki

...chcesz paznokciem wycinać
jasne słowa na plecach
jakbyś nie wiedziała
do czego służą paznokcie w stadzie...

(to czytelna aluzja do miłosnego aktu Poetka-podmiot liryczny, więc mamy tu do czynienia chyba jakby z czystej wody... erotykiem?)

Jednak już w następnych wersach wchodzimy w z gruntu inny klimat (sorry-klimat :) - w filozoficzne liryczne rozważania nt. pradziejów ludzi-zwierząt, które

...zeszły z drzew
z zaciśniętymi pięściami...

...schylone biegały wokół
bezsensu...

...wyprostowały kręgosłupy
jakby już było mało
z kałuż krwi żniw śmierci...

i w rezultacie głębokie te - w bardzo Darwinowskim duchu - rozważania przebiegają - dzięki takiej konstrukcji - niejako dwutorowo i równolegle do przeżywanych "wespół w zespół" z Poetką erotycznych uniesień, co dobitnie unaocznia ostatnia strofa

...Pisać paznokciem na plecach!
Paznokciom należy się takie wyróżnienie...

Przesłania w tym pięknie rozchwianym wierszu są zatem jakby dwa:

1. kochajmy się! i piszmy paznokciami co najwyżej tylko na plecach;

oraz

Jeśli uwolnimy wszystkie palce z pięści...
...jeśli wszystkie pięści...

2. precz z wojną!

Ty małpo jedna!
Złaź na dół,
Suko wredna!