Gdy zapada zmrok

Gdy zapada zmrok gdy niknie ostatni promień słońca

Drzew liści szum cichnie, woda w rzece staje w bezruchu

Bo oto Ta, której cienie domem, która strachem się żywi

Przychodzi i spaceruje po uśpionych ulicach miasta

Ci, którzy w snach wiodą swe drugie życie

Nieświadomi tego, co dzieje się za oknem

Bezpieczni śnią wspomnieniami jedynie

W milczeniu swych marzeń niezrealizowanych

A gdy Wędrowiec w lesie się zgubi

Kiedy spojrzy na Tą, której cienie domem się stały

Strachem przepełniony jęknie jedynie

Ta zaś pokłon mu złoży i zabierze.