czy dojrzała już we mnie poezja?

czy jej treść jest głęboka

potrafi zachwycić jak kwiat

poruszyć serca i umysły?

wiem że pojawiają się puste miejsca

które codziennie wypełnia praca nad kształtem litery

ta litera wciąż mi się opiera

jej krawędzie są ostre i trudne

jeszcze... jeszcze... jeszcze...

a we mnie robi się późno

straszy głęboka jesień

a tak bardzo chcę by miała swój własny styl

przetrwała w pamięci weszła w serca i myśli

poezjo moja

dosięgnij granic swojego piękna

odezwij się swoim tchnieniem

zapal promień białego światła

uzyskaj pewność dojrzej miłością

śpiewaj... śpiewwaj... śpiewaj...

głosem ściszonym mówię

przede mną daleka droga dojrzewania

przemijanie jest tak bardzo ważne

dla istoty słowa i istoty człowieka