na ciemnosci jak na szkle paznokciami

jutro rysuję świetliste  aż zgrzyta

wykrzykniki barwami chlapią po płotach

zatrzasnę nuty sprężyste

jak sidłem zielona skrzynią

aż piszczą i skomla pod drzwiami

przepraszam taka robota

jest wielki księżyc i wielkie lśnienie

a u mnie żarówka przepala

całe codzienne marzenie  w wbitego w ramę bretnala

zawieszam na nim na potem kilka minut dla siebie

na szkle ciemności wyzgrzytam

że będzie kiedyś jak w niebie